In het atelier van de multidisciplinaire kunstenaar Hans Op de Beeck

1

‘Hier zie je mijn atelier in Anderlecht, meer specifiek de etage waar mijn ruimtelijke werk tot stand komt - sculpturen, maquettes en installaties uit hout, gips of polyester. Op een andere verdieping wordt het "properder" werk gemaakt: aquarelschilderijen, tekeningen, videomontages, fotografie ... Hoewel het grote, monumentale werk altijd de hoofdmoot is geweest in mijn oeuvre, ben ik een multidisciplinaire kunstenaar die graag exploreert in de breedte. Mijn werk is een combinatie van heel kleine dingen zoals aquarellen op A4-formaat, heel grote dingen zoals installaties van 400 à 500 vierkante meter, en alles daartussenin. Mijn videoprojecten variëren van animatiefilmpjes die ik in mijn atelier bricoleer met huis-tuin-en-keukenmateriaal tot producties die ik in filmstudio’s maak met honderden figuranten. Qua stijl is mijn werk soms heel minimalistisch en soms heel barok. Ik heb nooit een afgelijnde richting gekozen, en ik vermoed dat dat ook zo zal blijven.’

2

‘Eén ding staat vast: bij mij primeert de juistheid van uitvoering op het idee. Ik begin aan iets te werken in mijn atelier, achter mijn computer of op de filmset, en vervolgens neemt de materie, het verhaal of de film het van mij over. Een film met een geplande speelduur van een uur kan uiteindelijk op twintig minuten uitkomen, en een sculptuur die in mijn hoofd het format van een tafel had, kan driehonderd vierkante meter groot worden. De ontwikkeling, het onderweg zijn, dat is enorm belangrijk. Bij de Italiaan Giorgio Morandi, wiens werk onlangs nog in Brussel te zien was, was dat net zo. Zijn stillevens van flessen en vazen lijken inhoudelijk weinig voor te stellen, maar de uitvoering maakt ze buitengewoon intens. Hetzelfde met de Mona Lisa. Het onderwerp - een vrouw die de toeschouwer aankijkt - is op papier nogal ordinair, maar de uitwerking maakt het extraordinair. Dat probeer ik ook te doen met een werk als Location (5), een levensgrote installatie van een nachtelijk wegrestaurant nabij een autostrade. Op zich iets banaals, maar als je erin gaat zitten, wordt dat een bijzondere ervaring.’

3

‘Hoewel ik dag en nacht met mijn werk bezig ben en er de wereld mee rondreis - op dit moment zit ik in Wenen, en er komen nog projecten aan in Frankfurt, Beijing, Cleveland en Boston -, verdien ik niks aan het kunstenaarschap. Ik heb vijf medewerkers in dienst van mijn bvba, die allemaal een goed bediendecontract hebben en een mooi loon krijgen. Ik moet maandelijks 20.000 euro aan salarissen betalen, en hou niks meer over om mezelf in dienst te nemen en van een uitkering te voorzien. Ik ben dus onbezoldigd zaakvoerder. Mijn eigen inkomen sprokkel ik met onderwijsopdrachten bijeen. Ik begeleid doctoraten in de kunsten aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent, en ik ben de voorbije jaren gastdocent geweest aan het postgraduaatinstituut Le Fresnoy in het Franse Tourcoing en aan de Academie voor Beeldende Kunst in München. Ja, het is de wereld op zijn kop, maar grappig genoeg kan ik wél gewoon blijven zeggen dat kunst mijn hobby is.' (lacht)