Mijn Inspiratie

Hans Op de Beeck is beeldend kunstenaar en is te zien op een groepsexpo in het PSK en in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Brussel. Hij maakte ook de scenografie, kostuums en videobeelden voor de dansvoorstelling Orphée & Eurydice van Frédéric Flamand & Ballet National de Marseille, op 28/10 in CC Hasselt, 30/10 in Théâtre Royal (Namen).

HET LIED

Thomas Tallis, ‘Spem in Alium’

'Toen ik eind de jaren negentig in Amsterdam studeerde, luisterde ik veel naar de cd Utopia triumphans van het Huelgas Ensemble. ‘Spem in Alium’ van Thomas Tallis was meteen mijn favoriet. Het is een veertigstemmig lied, dat Tallis rond 1570 componeerde, een hoogtepunt van de polyfonie. Honderden tekeningen van fictieve tuinen heb ik geïmproviseerd bij dat werk, dat ik luid in mijn Amsterdams atelier liet galmen. Het werd de soundtrack bij mijn eerste animatiefilm. Het gevoel dat die over elkaar glijdende stemmen oproepen, is ontzettend weids. Sluit je ogen en je wordt gedragen, opgetild, je zweeft een onmetelijke ruimte in. Je komt in een trance die je niet vrolijk of treurig stemt, maar die je simpelweg meteen beklijft.'

HET BOEK

Raymond Carver, Will you please be quiet, please?

'Dankzij mijn docent literatuurgeschiedenis kwam ik destijds voor het eerst in contact met het werk van Raymond Carver. Toen ik zijn kortverhalen begon te lezen, was er een gevoel van herkenning. Terwijl Milan Kundera jaren voordien mijn leeslust voor fictie had aangezwengeld door een schrijven dat de dingen benoemt, herkende ik in Carver mijn fascinatie voor het onbenoemde en het schijnbaar banale. Het bevestigde mijn overtuiging dat je de grote vragen niet met het grote en luide gebaar aan de orde moet stellen, maar dat je dieper snijdt via kleine handelingen, spaarzaam tekstgebruik en betekenisvolle stiltes. Will you please be quiet, please? is een schitterende kortverhalenverzameling waar je niet omheen kunt.

DE MENS

De Coen-broers

'Geen idee hoe ze in de dagelijkse omgang zijn of wat hen drijft, maar wat een zalig filmmakersduo zijn de Coen-broers. Ik hou van kunst die uitdrukking geeft aan de tragikomische manier waarop we met de dingen en elkaar omgaan, en de Coens portretteren de onbeholpen mens virtuoos. Hun inzichten in dit bestaan zijn zo diepgaand. Je leert van hen. Een film als Fargo is uitmuntend: de heerlijke dialogen, de stiltes, de psychologische tekening, de ironie en de ernst, de ontwikkeling, de acteursregie … De broers schrijven, regisseren en produceren hun films zelf en die volledigheid in het creëren is voor mij een plus. Hun oeuvre is een uitgelezen voorbeeld van artistiek hoogstaand werk dat toch een groot publiek bereikt.'

HET BEELD

Peter Doig, Gasthof zur Muldentalsperre
'Dit schilderij van Peter Doig toont aan hoe verfijnd zijn werk balanceert tussen volkomen aanneembare fictie en droombeeld. In dit nachtelijke tafereel staren twee figuren ons aan van bij het toegangshek van een met kleurrijke mozaïekstenen versierde dam. Het is nacht, sterren fonkelen, en in het achterplan zien we een donker meer, omboord door silhouetten van naaldbossen. De twee mannen hebben snorren, dragen ouderwetse militaire en koninklijke jassen en hoge hoeden. Wie zijn ze? Wat is hier gaande? Doig bouwt beelden op uit herkenbare natuurelementen, architectuur, figuren en rekwisieten, maar combineert alles tot ontwrichtende, mysterieuze, feeërieke, inhoudelijk vaak donkere taferelen.' (vsa)