Een Grijze Waas over die Oude Nokia

Een grijze waas over die oude Nokia
Hans Op de Beeck, Eyes Closed. T/m 2 jan galerie Ron Mandos, Amsterdam.
Melancholie, nu is dat een onde Nokia met een dikke laag stof eroverheen. Of zijn de objecten die de Belgische kunstenaar Hans Op de Beeck bij Ron Mandos heeft uitgestald als hedendaagse stillevens, niet door stof bedolven, maar zijn ze (de Nokia, de druiven, de lijsten, een levensechte pauw) helemaal uit dik, grijs, gipsachtig materiaal opgetrokken? Die twijfel maakt de expositie meteen spannend. De hele ruimte, het tapijt, de wanden, de werken zijn grijs, aile kleur is verdwenen, alsof er een grijze waas van Pompejaanse proporties door de galerie is getrokken. Zit daar nog leven onder, of is dat er nooit geweest?
Hans Op de Beeck (1969) is al jaren bekend met groots opgezette installaties, vaak video's. Die zijn er nu niet bij Mandos, maar daarvoor in de plaats richtte de Belg wel een ambitieuze galerievullende installatie in, die bestaat uit sculpturen, installaties en aquarellen. Alle werken tonen momenten waarop het `gewone' leven uit de wereld lijkt te zijn geglipt. Op de aquarellen zijn steevast uitgestorven plekken bij nacht te zien, een draaimolen in de sneeuw, een pretpark, een stuk bos — nooit is er een mens en met hen lijkt ook aile kleur verdwenen. Dat geldt ook voor de installaties, die door hun egale grauwheid wel wat weg hebben van driedimensionale grisailles. Dat is onmiskenbaar Op de Beeckiaans theatraal en op het randje, maar dit keer werkt het: door de verstilling van het geheel voel jezelf ademen, je bent ineens een indringer die maar iets hoeft te doen om de beladen stilte te doorbreken en het leven weer los te doen barsten. Maar wil je dat eigenlijk wel? Op de Beeck stolde het leven, en jou als toeschouwer erbij.