Videos Kleuren de Plinten van Rotterdamse Hoogbouw

Out There#2. T/ m 8 maart op de Wilhelminapier en Fenixloods 1, Rotterdam.
nl: viewmaster-projects.com
Het is een regen die valt en valt en valt. Druppels worden pijpestelen, waterstromen, een watergordijn. Je staat ervoor en ziet herwatervallen, dusdanig dat je het voelt. Het heeft iets louterende. De bijna abstracte film van Christine Koenigs is een van de meest weldadige werken in OutThere: een foto- en videoroute die 's avonds oplicht achter de onderste ramen van alle hoogbouw op de Rotterdamse Wilhelminapier. Afgelopen maand waren hier de kunstbeurzen, deze videoroute resteert. Rotterdam streeft met zijn hoogbouw naar een aantrekkelijke in-vulling van de plinten: geen parkeer-garages, wel contact met de omgeving. Dat lukt hier. Achttien video's en fotowerken tonen mooie uitzichten. Maar inhoudelijk lijken het fremdkörper die haaks op de stad staan: hier domineren natuurbeelden, landschappen vol traagheid. Bergen waar in de verte een auto langsrijdt. Duinen waarin je de seizoenen ziet verglijden. Ze zijn zo warm romantisch dat je zelfmedelijden krijgt wanneer je hier klappertandend, avonds voorstaat. Zeven video, draaien binnen, in een loods. Het eerste wat je ziet bij binnenkomst is een metershoog scherm met een waterval, door Monica Studer en Christoph van den Berg. Het is een digitale imitatie van een pittoresk ideaalbeeld, Bob Ross in motion, en bovendien een mooie herhaling van Koenigs regenfilm. Achter deze tweede waterval tonen ook Jacco Olivier, Geert Mul en Hans Op de Beeck prachtige kunstmatige landschappen, breed en panoramisch, die telkens het verlangen naar die machtig mooie natuur op de korrel nemen: je wordt erin meegezogen - echt, je wilt niet meer weg - maar tegelijk weetje datje een rad voor ogen wordt gedraaid. En dan besef je dat deze kunst wél perfect is voor deze stadse locatie: dat escapisme, die maakbaarheid, hoort
juist bij de stedelijke dynamiek. Van straathoek naar straathoek nemen de films je mee naar heerlijke valleien. Samen spinnen ze een web van verlangen, vol ingenieuze lijntjes. En die kou, ach, die kun je wegdenken hoor.