Het onwezenlijke van de nacht

Hans Op de Beeck is dit najaar al aan zijn tweede omvangrijke tentoonstelling in Frankrijk toe. Na Toulouse vroeg ook Espace 104, een dynamisch centrum aan de rafelrand van Parijs, hem om een nieuwe beeldende installatie in te bedden in ouder werk.

Je passeert hiphoppers die hun moves uitproberen op het hyperdrukke binnenplein, om dan in vijf belendende locaties plots een stiltegebied achter een gordijn te betreden.

Op de Beeck is een kei in het opzetten van een geheimzinnige sfeer. Zijn zaalvullende landschappen of geheime tuinen, haarscherp in scène gezet, zuigen de kijker naar binnen. Ze combineren een fictieve idylle met het onwezenlijke van de nacht, het moment waarop het leven op onnatuurlijke manier stilvalt.

Neem Caravan, een nachttafereel in een onbestemde voorstad. Het terrein is ondergesneeuwd, naast een lege kermiskiosk staat een roestige caravan opgesteld waarin licht brandt. Een houtvuur smeult na. Je wordt verondersteld deze stilgezette filmscène verder aan te vullen: woont hier een insider of een outsider? En welk isolement zoekt hij dan op?

The settlement is een Aziatisch paaldorp in miniatuurversie, waar al evengoed de tijd bevroren wordt. Je raakt niet uitgekeken op de vele details. The lounge, een monochrome sculptuur van een verlaten hotelkamer, neemt de vorm aan van een vanitasstilleven.

Recyclage

Het werk van Op de Beeck oogt vertrouwd. Je twijfelt wel eens of je niet altijd naar dezelfde installatie kijkt. Dat komt omdat hij motieven recycleert, die hij een andere wending geeft door een uitgekiende belichting of een meer intieme setting. Het poppenhuisachtige, licht kitscherige van de geanimeerde video’s in Le 104 neem je dan voor lief. Want wat Op de Beeck beheerst, is letterlijk het ensceneren van de stilte.